Open brief aan de voorzitters van de beroepsverenigingen voor psychotherapie
Beste voorzitter,
Als beroepsvereniging hecht je ongetwijfeld ook belang aan de maatschappelijke erkenning van psychotherapie binnen de wereld van de geestelijke gezondheidszorg. Maar jammer genoeg dienen we anno september 2020 vast te stellen dat deze erkenning op vandaag ontbreekt.
De afgelopen jaren werden er heel wat inspanningen geleverd om de erkenning voor klinisch psycholoog en klinisch orthopedagoog vorm te geven, maar hierbij werd psychotherapie als een behandelvorm aanzien en kreeg de psychotherapeut geen aparte beroepstitel.
Wat wel werd voorzien – na tussenkomst door het Grondwettelijk Hof - is dat alle personen die reeds aan de slag waren als psychotherapeut of uiterlijk in het academiejaar 2016-2017 hun studies hadden aangevat, in aanmerking kwamen voor de uitoefening van psychotherapie vanuit het statuut van verworven rechten. Maar nu, 3 jaar later, blijken die “verworven rechten” nog steeds een lege doos te zijn.
In haar communicatie spreekt de overheid zelden over psychotherapie. De man in de straat kent de psycholoog, maar hoeveel weten er dat er ook psychotherapeuten bestaan en wat het verschil is ….
Volgens mij is het dan ook hoog tijd dat psychotherapie een grotere zichtbaarheid krijgt als het gaat over geestelijke gezondheidszorg.
Sinds 2018 ben ik medebeheerder van de facebookgroep psychotherapeuten in Vlaanderen (*), een groep dat in 2020 1.105 leden telt. Vanuit deze groep weet ik dat er een grote bezorgdheid leeft bij de psychotherapeuten.
Als er geen stappen ondernomen worden om die verworven rechten te vertalen naar een deftig statuut, dan hebben velen het gevoel dat ze in de kou staan.
Velen onder hen die zelfstandig zijn, zijn bezorgd omtrent de oneerlijke concurrentie die zal ontstaan als er in de toekomst wel deftige terugbetaling mogelijk is voor een begeleiding bij de psycholoog, maar niet bij de psychotherapeut. We zien deze trend vandaag al ontstaan bij sommige mutualiteiten, die ervoor kiezen om een begeleiding bij een psycholoog of orthopedagoog wel terug te betalen, maar niet bij een psychotherapeut die geen psycholoog of orthopedagoog is…
Indien de overheid werk maakt van terugbetalingsscenario’s voor geestelijke gezondheidszorg lijkt het mij dan ook belangrijk dat de psychotherapeut niet vergeten wordt in dit verhaal.
Zelf zelfstandig psychotherapeut zijnde – en wetend dat ik niet alleen ben met deze bezorgdheid – nam ik in de zomer van 2020 contact op met CD&V politica Els Van Hoof, die in het verleden enkele wetgevende initiatieven nam op het vlak van geestelijke gezondheidszorg.
Op 14 september 2020 had ik met haar hieromtrent een overleg en gaf ze aan dat ze bereid was om stappen te ondernemen om zodoende de psychotherapeuten met verworven rechten van een statuut te voorzien. Hierdoor zouden de psychotherapeuten vanuit een autonoom beroep op een wettelijk erkende manier kunnen handelen en cliënten van die psychotherapeuten zo ook – op termijn - in aanmerking kunnen komen voor terugbetaling.
Volgens mij is dit het werk van de verschillende beroepsverenigingen om dit samen met haar aan te pakken. Vanuit mijn verbindende missie wil ik dan ook oproepen om vanuit de verschillende beroepsverenigingen samen te werken – over de verschillende stromingen heen - en er voor te zorgen dat er werk gemaakt wordt van een statuut voor psychotherapeuten waardoor er in onze geestelijke gezondheidszorg een diversiteit aan kwaliteitsvolle hulp mag bestaan…
© september 2020 – Sonja Delbeecke - alle rechten voorbehouden
(*) anno 2024 bestaat deze facebookgroep niet meer
