In de blogreeks “Taboes in de hulpverlening” wil ik deze keer stilstaan bij de ondernemende hulpverlener.
Waarom blijft geld een taboe in de geestelijke gezondheidszorg?
De combinatie van ondernemerschap en hulpverlening blijft een gevoelig onderwerp. Veel psychologen, psychotherapeuten en counselors ervaren weerstand wanneer ze een eerlijke vergoeding vragen voor hun diensten. Alsof de keuze om anderen te helpen betekent dat we geen financiële behoeften mogen hebben.
Maar de realiteit is anders: ook wij moeten onze rekeningen betalen, huur of hypotheek voldoen en investeren in professionele ontwikkeling. Toch blijft er binnen de geestelijke gezondheidszorg (GGZ) een hardnekkig taboe rondom geld en ondernemerschap.
De mythe van de roeping: waarom goede intenties geen koelkast vullen
In veel sectoren is een eerlijke vergoeding vanzelfsprekend, maar van hulpverleners wordt vaak verwacht dat ze hun werk uit pure roeping doen, zonder financiële motieven. Dit veroorzaakt een vicieuze cirkel:
- Lage tarieven maken het moeilijk om als hulpverlener financieel stabiel te blijven.
- Hoge werkdruk en burn-out liggen op de loer door de constante prestatiedruk.
- Beperkte groei omdat er geen ruimte is voor investeringen in opleidingen of betere zorgmodellen.
Door deze dynamiek wordt het ondernemerschap binnen de hulpverlening vaak als ‘onethisch’ bestempeld. Maar is dat wel terecht?
Ethiek versus realiteit: waarom eerlijke vergoeding belangrijk is
Natuurlijk moeten er regels zijn om de kwaliteit en toegankelijkheid van zorg te waarborgen. Maar goede regels evolueren mee met de tijd en de realiteit van het werkveld.
Feit: Een hulpverlener die financieel moet worstelen, kan niet de beste versie van zichzelf zijn voor zijn cliënten.
Het is tijd om te erkennen dat ondernemerschap en hulpverlening elkaar niet uitsluiten, maar juist versterken. Door op een gezonde manier geld te verdienen, kunnen we:
- Kwalitatieve zorg bieden zonder financiële stress.
- Opleidingen volgen en onze expertise blijven ontwikkelen.
- Duurzaam hulp verlenen, zonder continu tegen uitputting aan te lopen.
Naar een gezondere kijk op geld en zorg
De oplossing ligt in een open gesprek over geld, waarde en ethiek in de GGZ. We moeten af van het idee dat financieel bewustzijn gelijkstaat aan onethisch handelen.
Een eerlijke vergoeding betekent niet dat je enkel handelt uit winstbejag. Integendeel, het stelt je in staat om op lange termijn betere zorg te bieden en je werk met passie te blijven doen.
Wil je leren hoe je als hulpverlener je eigen pad volgt zonder je authenticiteit te verliezen?
👉 In mijn boek "Volg je eigen stroom" deel ik inzichten over hoe je trouw blijft aan je waarden, terwijl je ook financieel gezond blijft. Lees het hier!
Laten we samen het taboe doorbreken. Een ondernemende hulpverlener is niet minder ethisch – maar juist sterker, duurzamer en veerkrachtiger.
