Hoe vaak gebeurt het dat je “ja” zegt tegen een cliënt terwijl je eigenlijk “neen” wou zeggen?
Tijdens mijn contacten met collega's hoor ik vaak dat zorgers moeilijk hun eigen grenzen kunnen bewaken. Ze waren van plan om me-time in te plannen of iets met de kinderen te doen, maar dan komt de vraag van een cliënt om een afspraak te plannen op dat moment en dan gaat dit voor.
Hoe zit het bij jou?
Komt een cliënt steeds op de 1e plaats?
Als jij in bovenvermelde situatie terecht komt, wat doe jij? Verplaats je je privéplannen om zo deze cliënt een afspraak te geven of bewaak je je vrije tijd en zeg je “neen”?
Het is voor velen een uitdaging om hiermee om te gaan. En ja, ook ik worstelde hier vroeger mee tot ik enkele zaken anders ging aanpakken. Ik deel dan ook graag 3 tips die mij geholpen hebben:
Tip 1: gebruik een online agenda
Mijn grootste hulpbron is mijn online agenda. Mijn werkschema is vooraf ingesteld waardoor ik bv. avondwerk beperk tot 1 à 2 avonden per week. De andere 5 avonden zijn in mijn werkschema geblokkeerd waardoor er niet zomaar een extra werkafspraak kan neergeschreven worden. Ook middagpauzes staan standaard geblokkeerd. Ik ga zelfs nog een stapje verder: in mijn agenda staat ook "konnektit administratie", "praktijkadministratie", ... zodat ik ook hiervoor de nodige tijd voorzie om dit op orde te hebben. Dit is voor mij een zeer grote hulp, want ik doe mijn werk als psychotherapeute / bemiddelaar heel graag waardoor ik een extra avond werken niet erg vind. Maar te is nooit goed en op die manier vermijd ik dat ik te veel tijd werk en te weinig tijd voor mezelf en mijn gezin vrij hou. Het helpt mij m.a.w. om de balans te bewaren.
Tip 2: cliënt is koning, maar jij bent kapitein
Klant is koning is het gezegde, maar vergeet niet dat jij kapitein bent van jouw schip. Als kapitein bepaal jij de koers en bepaal jij binnen welke grenzen jouw schip moet varen om niet tegen de rotsen te pletter te slaan of in een bedreigende storm terecht te komen. Dit beeld helpt mij om voor ogen te houden wat ik belangrijk vind in het leven en hierop wordt mijn agenda ook afgestemd. Continu werken en over mijn grenzen gaan, zouden ideale ingrediënten kunnen zijn voor de ontwikkeling van stressklachten. Maar als kapitein heb ik beslist dat er in het leven meer is dan werken en cliënten helpen. En ja, dat betekent dat ik niet continu beschikbaar ben voor cliënten. Dit betekent dat ik soms aanmeldingen weiger (en vandaar dat ik het belangrijk vind om een veel collega's te kennen zodat ik kan doorverwijzen). Het is een uitdaging voor zorgers, want niet voor niets vormen zij een risicogroep m.b.t. burn-out. Maar de prijs van een burn-out is - zoals we allemaal weten - veel hoger dan de prijs van "neen" zeggen tegen een cliënt.
Tip 3: zet ook je privé afspraken in jouw agenda
Zet je niet-professionele afspraken ook in je agenda. Zo vermijd je dat je dit aanziet als een leeg blok dat beschikbaar is voor cliënten. Zo staan voor mij alle schoolvakanties, weekends en woensdagnamiddagen geblokkeerd in mijn agenda. Kwestie van belangrijke dates met Bumba, de natuur en ander kinderplezier niet uit het oog te verliezen....
© december 2022 - Sonja Delbeecke - alle rechten voorbehouden
